சென்ற வாரம் பள்ளி-இறுதியாண்டு தேர்வு முடிவுகள் வெளிவந்த அடுத்த கணம்; என்தமக்கை-மகன், என்தமையன்-மகன் தென்னவன் எடுத்த மதிப்பெண்களை இணையதள-பிரதியுடன் அனுப்பி இருந்தான். வார-இறுதி என்பதால் கூடுதலாய் உறங்கிக் கொண்டிருந்த நான், உடனடியாய் எழுந்து முதலில் என்தமக்கை மகனை அழைத்து பேசிவிட்டு; அடுத்து தென்னவனை அழைத்து பேசினேன். எனக்கு பெருத்த சந்தோசம்! வெகு சமீபமாய் நான் அப்படியொரு சந்தோசத்தை அடைந்ததில்லை. பிறகு, என்தமையனிடம் பேசினேன்; ஆனந்தத்தில் என் கண்கள்-ஈரமாகி என் குரல்-உடைந்தது! ஆனால், என்தமையனால் அதை கண்டுகொள்ள முடியவில்லை; என் தாயாய் இருந்திருப்பின், உடனடியாய் "ஏம்பா/ஏண்டா? கொரலு ஒரு மாதிரியா இருக்கு??" என்று கேட்டிருப்பார்! அப்படி எவரேனும், அன்று கேட்டிருந்திருப்பின் - நான் உடனடியாய் அழுதிருப்பேன். அந்த கணம், உணர்வின் வெகு-விளிம்பில் இருந்தேன். எங்களுடைய எவரின் நம்பிக்கையையும் அவன் வீணடிக்கவில்லை!
தென்னவன் பெற்றிருந்த மதிப்பெண்கள் 1150/1200. இதைவிட, அதிக மதிப்பெண்கள் பலரும் பெற்றிருகின்றனர்! அதைப் பற்றியெல்லாம், துளியும் கவலை இல்லை; எங்கள் குடும்பத்தில் அவன் எடுத்திருப்பது தான் அதிக மதிப்பெண்கள்! இதற்கு 3-ஆண்டுகளுக்கு முன் என்தமக்கை ஏறக்குறைய அதே மதிப்பெண்கள் பெற்றிருந்தான். எனக்கு, இந்த மதிப்பெண்கள்-அடிப்படையிலான கல்வி-முறையில் (இன்னமும்)உடன்பாடு இல்லை எனினும், அவன் எடுத்திருந்த மதிப்பெண்கள் என்னை வெகுவாய் மகிழ்ச்சிக்கு உள்ளாக்கியதில் எந்த மாற்றுக்கருத்தும் இல்லை! இங்கே எவரின் உடன்பாடும் முக்கியம் இல்லை; அவனின் வாழ்வை-தீர்மானிக்கப்போகும் "உயர்கல்வியை" நிர்ணயிக்கப்போகும் கல்லூரி/கல்வி-நிறுவனம் - இந்த மதிப்பெண்ணை தான் அடிப்படையாய் கொண்டு செயல்பட போகிறது. எனவே, எனக்கு பெருத்த சந்தோசம்; முக்கியமாய், எனக்கும்/என்தமையனுக்கும்; நாங்கள் எவ்வளவு முயன்றும் முடியாத - கணிதத்தில் 200/200 என்ற இலக்கை - அவன் அடைந்ததில் பெரிய திருப்தி.
அடுத்ததாய், அவன் பொறியியல்-படிப்பில் சேர்வதற்கான "கட் ஆஃப்" மதிப்பெண் 198.5 என்பதை பார்த்தேன். அடடா! இன்னும், 1 அதிகமாய் பெற்றிருந்தால் - நன்றாக இருந்திருக்குமே என்ற "நற்பாசை" எனக்கும் எழுந்தது! மதிப்பெண்-என்ற கல்வி-முறையிலே எந்த நம்பிக்கையும் இல்லாத எனக்கே, இந்த ஆசை எழும்போது?! சம்பந்தப்பட்ட மாணவர்களின் பெற்றோர்களுக்கு எப்படி இல்லாமல் போகும் என்ற கேள்வியும் எழுந்தது! கல்வி-சார்ந்த என்னுடைய முந்தைய தலையங்கங்கள் நினைவுக்கு வந்தன! நான், இன்னமும் அதையேதான் அறிவுறுத்த விரும்புகிறேன்; மதிப்பெண் மட்டுமே - ஒருவரின் தரத்தை நிர்ணயிக்க முடியாது! ஆனால், இதுபோல் அடுத்த-கட்டத்திற்கு இட்டுச்செல்லும் ஒரு கருவியாய் வேண்டுமானால், இருக்கலாம் என்று புரிந்தது! அவன் இயற்பியலில் 199-உம்; வேதியலில், 195-உம் எடுத்திருந்தான்! வேதியலில், இன்னும் 4-மதிப்பெண்கள் பெற்றிருந்தால் கூடுதல்-சிறப்பாய் இருந்திருக்குமே?! என்ற ஆசை எழுந்தது!
என்னை நானே கேள்வி கேட்க ஆரம்பித்தேன்! ஏன், அதிக-மதிப்பெண் என்ற எண்ணம் எனக்குள்ளும் வந்தது என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்! நான் 912 மதிப்பெண்கள் மட்டும் தான் எடுத்தேன்; ஆனால், அதுவே எங்கள்-பள்ளியின் (திருக்கோவிலூர்) முதல் மதிப்பெண்! முன்பெல்லாம், இவ்வளவு மதிப்பெண்கள் பெறுவது சாதாரணம் அல்ல; உண்மையில், இன்றும்(கூட) அத்தனை எளிதல்ல! ஆனால், இந்த பிள்ளைகள் - எல்லா சுகத்தையும் இழந்து 1-க்கு; 2-ஆண்டுகள் படிக்கின்றன! ஆம்! 11-ஆம் வகுப்பு படிக்கும்போதே - இவர்களுக்கு 12-ஆம் வகுப்பு பாடங்கள் ஆரம்பித்து விடுகின்றன. அதிலிருந்து, அவர்களுக்கு விடுப்பு என்பதே இல்லாமல் போய்விடுகிறது; நிறைய பிள்ளைகள் தீபாவளி/பொங்கல் போன்ற பண்டிகைகளுக்கு கூட வீட்டிற்கு வரமுடியாத சூழல். இப்படி, இந்த வயதில் அனுபவிக்க வேண்டிய பலதையும் அனுபவிக்க முடியாமல் - பெருஞ்சிரமப்பட்டு படிக்கும் இவர்களிடம் இன்னமும், எதிர்பார்ப்பது எப்படி நியாயமாகும்??!!
இது 99.99-க்கும்; 100-க்கும் உள்ள வித்தியாசத்தைப் போன்றது! 0.01 தான் வித்தியாசம் எனினும், 100 என்பது முற்றிலும் மேன்மை தானே?! என்று நியாப்படுத்த தோன்றியது! ஆனால், மதிப்பெண் மட்டுமே ஒருவரின் தரத்தை நிர்ணயிக்க முடியாது என்பது எப்படி சரியோ; அதுபோல், ஒருவர் படிக்கும் கல்லூரி/கல்வி-நிறுவனம் மட்டுமே(கூட) ஒருவரின் தரத்தை நிர்ணயிக்க முடியாது என்ற உண்மையும் விளங்கியது; இவையிரண்டும், ஒரு காரணியாய் வேண்டுமானால் இருக்கலாம்! எனவே, அவன் எடுத்திருப்பது எந்த விதத்திலும் குறைவில்லாத; நிறைவளிக்கும் மதிப்பெண்ணே! என்று உணர்ந்தேன். எந்த கல்வி-நிறுவனத்தில் வேண்டுமானால் கிடைக்கட்டும்; அவனின் திறமை தான் முக்கியம்! அதை எங்கிருந்து கொண்டு வேண்டுமானாலும், உயர்த்திக் கொள்ளலாம்! அதற்கு ஒரு மாணவனின் தரம் தான் மிக-முக்கியம்; அது தென்னவனிடம் மிகுந்து இருகிறது, என்பதில் எனக்கு எந்த சந்தேகமும் இல்லை! எனவே, அவனுக்கு எந்த கல்வி-நிறுவனத்தில் வேண்டுமானால் இடம் கிடைக்கட்டும் என்ற...
உறுதி மேலோங்கியது! அதையே, என்குடும்பத்தார்க்கும் சொல்லிவருகிறேன்!!!
பின்குறிப்பு: நம் பிள்ளைகள் எத்தனை மதிப்பெண்கள் எடுத்திருப்பினும், அதை வரவேற்போம்! அவர்களின் திறமைக்கேற்ற எதிர்காலம் அவர்களுக்கு நிச்சயம் இருக்கிறது என்பதை உணர்வோம்! நம்புவோம்!! அதிகமாய் எடுத்திருந்தால், மகிழ்ச்சி என்பதில் எவருக்கும் மாற்றுக்கருத்து இருக்கமுடியாது. ஆனால், அதற்காய் துவண்டுவிட வேண்டாம். அவர்களுக்கு உரித்தான - உன்னத வாழ்க்கையை நாம் கண்டிப்பாய் அமைத்து கொடுக்க முடியும். தேர்ச்சி பெற்ற அனைத்து மாணாக்கர்களுக்கும் என் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள்!!!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக